17 juni 2023 – 20:09 uur – Stavoren

door de tijd heen voel ik de warmte nog steeds

ik wordt naar beneden getrokken, waarna golven me overspoelen

ik vertrek met niks anders dan liefde voor hem

ik vertrek, maar kom terug, steeds weer terug,

desperaat blijven voelen ondanks alle tegenslagen

het houdt me menselijk, het versluiert de angst

ik kan niet anders dan van hem houden,

ondanks alles, maar dankzij mezelf,

het heeft met mij te maken, niets met hem

de liefde geef ik gratis weg, zo hoort het toch?

ondanks alles, maar dankzij mezelf,

hij is vergeven en ik ga verder

toch kom ik terug, steeds weer terug

verder lijkt wel terug en terug lijkt verder

de verwarring is groot,

de angst nog groter

er zit niets anders op

ik sta nu stil en blijf, blijf langer en langer stil

ik geef me over aan de warmte, aan de golven, aan hem

ik sta stil in liefde en liefde staat stil in mij

het blijkt niks met hem te maken te hebben

ondanks alles, maar dankzij mezelf,

wat overblijft ben ik puur en alleen,

en toch samen, blijkt…

want de liefde blijft,

daaraan verandert niets,

de golven niet, de warmte niet,

want ze hoort bij mij, altijd al blijkt...

zelfs als ik terug ga,

zelfs als ik verder ga,

vooral als ik stil blijf, dan roert ze zich,

dan dwarrelt ze als een vlinder in mijn buik

...en sluit me in haar armen